Tag: włoska

To był trudny reportaż, jeden z trudniejszych, jaki czytałam ostatnimi czasy. Dużo tu nazwisk, dużo powiązań między ludźmi, dużo nazw własnych, które nigdy dotąd mi się nie obiły o uszy. I, szczerze powiedziawszy, dla mnie było tego za dużo. Może wyjdzie tu na jaw moja ignorancja, ale nigdy wcześniej nie słyszałam o kalabryjskiej mafii, obca mi była nazwa ’Ndrangheta, przegapiłam gdzieś w natłoku różnych informacji te o morderstwach z nią związanych. Wszystko było tu dla mnie nowe, bardzo duża ilość informacji na niespełna 300 stronach – czytało mi się to niezwykle ciężko, gubiłam się w historiach i powiązaniach między ludźmi. Nie mogę jednak zaprzeczyć, że Talia wykonał tu kawał świetnej – i zapewne niebezpiecznej – roboty. Droga krajowa nr 106 to rzetelne śledztwo dziennikarskie, prowadzone nie tylko we Włoszech, ale i za ich granicami, bo mafia działa od lat na arenie międzynarodowej. Spodobał mi się też pomysł na reportaż oparty właśnie o drogę biegnącą przez Kalabrię – kolejne rozdziały to kolejne miasteczka mijane po drodze, afery i ludzie z nimi związane. Wszystko jest uporządkowane, tworzy sensowną i ciekawą całość. I choć trochę inaczej wyobrażałam sobie tę książkę, wciąż uważam, że to kawał porządnej literatury faktu – niestety, nie do końca w mojej tematyce 😉 .

Przeczytane: 2.08.2023
Ocena: 6/10

Do Władców jedzenia podchodziłam trochę sceptycznie, obawiając się, że będzie to kolejna książka z cyklu nie jedz mięsa, bo to takie złe dla planety!. Tymczasem Liberti podszedł do tematu produkcji żywności z innej strony – wybrał cztery branże spożywcze i w ciekawy sposób udowodnił, że nie funkcjonują one w najbardziej przyjazny człowiekowi i planecie sposób. To naturalnie produkcja wieprzowiny, ale też uprawa soi, połowy tuńczyków oraz uprawa pomidorów na przetwory. Autor skupia się nie tylko na uprawach czy hodowli, ale przede wszystkim na całym procesie kończącym się dopiero w chwili, gdy gotowy produkt trafi na półki sklepowe. Liberti analizuje też, jak w ogóle doszło do sytuacji, że amerykańskie świnie karmione brazylijską soją trafiają na chińskie talerze. Jakim cudem w Afryce je się przetwory pomidorowe z opakowań z włoską flagą i napisem Made in China? Co poszło nie tak z tym światem, że opłaca się niszczyć przyrodę, pozwalać upadać małym, krajowym gospodarstwom i importować z drugiego końca świata produkty, które potem sprzedajemy poniżej ich rzeczywistej wartości? Niby wiele z tematów poruszanych we Władcach jedzenia było mi znanych, ale nigdy nie zgłębiałam ich tak dokładnie i szczegółowo, jak zrobił to Włoch – a zebranie wszystkiego w całość sprawiło, że cały ten nonsens uderza w czytelnika jeszcze mocniej.
Nie była to najłatwiejsza w odbiorze książka, niektóre podrozdziały trochę męczyłam – za dużo nazwisk, firm, powiązań między nimi… Nie miałam jednak ani przez chwilę momentu, żeby Władcy jedzenia mnie nudzili – to bardzo wciągająca i bardzo potrzebna lektura. Liberti w przejrzysty sposób uporządkował poruszone przez siebie wątki, nie narzuca czytelnikowi swojego zdania, ale przedstawia wystarczająco dużo faktów, by ten czytelnik nie pozostał obojętny. Bo to nie tylko kwestia, że jak przestaniemy jeść mięso, to będzie lepiej – bo to nie tylko mięso jest tu problemem (choć zdecydowanie na dobre by nam wyszło jego ograniczenie), ale generalnie masowy popyt na produkty sprowadzane z drugiego końca świata. I często nie dlatego, że nasz klimat nie pozwala na ich uprawę, ale tylko dlatego, że w innych państwach wyzysk pracowników i subwencje rządowe pozwalają na tańszą produkcję. Na tyle tańszą, że opłaca się nawet przetransportować produkt z innego kontynentu… Pytanie tylko, czy to naprawdę się opłaca? Jak długo jeszcze możemy myśleć tak krótkoterminowo?

Przeczytane: 4.05.2022
Ocena: 7/10